Ομιλία του Πανοσιολ. Αρχιμ. Μακαρίου, Ηγουμένου της Ι. Μονής Κουδουμά, κατά τα εγκαίνια του Ι. Ναού του Αγίου Ευμενίου του Νέου στην Ιερά Μονή Κουδουμά.
Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα
Σεβαστοί μου πατέρες,
Αξιότιμε κ. Δήμαρχε Γόρτυνας,
Αξιότιμε Αρχηγέ κ. Μιχαήλ. Καραμαλάκη,
Εκπρόσωποι των φορέων του τόπου μας,
Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί,
Σήμερα, ο Άγιος Ευμένιος ο νεότερος, μας φέρνει εδώ, στον απομακρυσμένο αυτό τόπο του Κουδουμά, των Αστερουσίων, για να τελέσουμε τα εγκαίνια του Ιερού Παρεκκλησίου του. Ο Άγιος Ευμένιος, σήμερα, μας καλεί να πραγματοποιήσουμε, στο όνομά του, μία από τις ομορφότερες τελετές της Εκκλησίας μας, τον Εγκαινιασμό αυτού του ιερού χώρου, την θρόνιαση του ιερού θυσιαστηρίου για να μαρτυρεί τη συνέχεια της πίστης μας και την αιώνια παρουσία του Θεού στον κόσμο.
Σήμερα, το πάλαι ποτέ ερειπωμένο κελί που φιλοξένησε κάποτε τους λεπρούς καλόγερους του Μοναστηριού μας, μετατρέπεται σε ένα λιμάνι προσευχής και σωτηρίας για όλους εμάς, στο όνομα ενός λεπρού, του Αγίου Ευμενίου του Νέου. Αυτό το κτήριο που έχουμε τη χαρά να εγκαινιάζουμε σήμερα, ήταν το καταφύγιο των περιθωριοποιημένων αδελφών της Μονής μας που πάλευαν όχι μόνο με την ασθένεια τους αλλά και με τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον καθημερινό εξευτελισμό.
Ο νέος αυτός ναός που κοσμεί το Μοναστήρι μας, δεν είναι άλλη μια εκκλησία για να καμαρώνουμε την εκκλησιαστική κληρονομιά των Αστερουσίων ούτε για να ενισχύουμε την τουριστική προβολή του τόπου μας. Είναι και γίνεται πλέον ένας ζωντανός φάρος ελπίδας και πνευματικής ενδυνάμωσης που ο ίδιος ο Άγιος κατά την παραμονή του εδώ, ευλόγησε με τα δάκρυα της προσευχής του και συνεχίζει να ευλογεί με τη Χάρη του.
Ο Άγιος, γνήσιο τέκνο των Αστερουσίων, αφού δοκιμάστηκε με τη λέπρα υπέφερε, έζησε την ασθένεια, την απομόνωση, το περιθώριο. Όμως αντί να υποκύψει, αντιμετώπισε αυτήν με πνευματική δύναμη και αρχοντιά. Δέστε πως περιέγραφε ο ίδιος τους φοβερούς πόνους της λέπρας, όπου όταν συνδυάζονταν με υψηλότατο πυρετό, ένιωθε ένα δροσερό αεράκι να τον δροσίζει και να του δίνει πολλή χαρά λέει: «Ήταν σαν μια σιδεροχτενιά, να σου τη βάζουν εδώ πίσω στην πλάτη και να σου τραβάνε τις σάρκες. Αυτό το πράγμα δεν το έζησες ποτέ και δε θέλω να το ζήσεις. Να σου τραβάνε τις σάρκες κάτω, σου λέω, κάτω, κάτω, κάτω, να μπαίνει η σιδεροχτενιά μέσα στις σάρκες και να σου τις τραβάνε και να λες: «Ρίξε τις σάρκες να τελειώνουμε.» Φαντάσου τί πόνος! Αυτό είναι μαρτύριο». Και όταν τον ρωτούσαμε, «Κι εσύ Γέροντα, τι έκανες;» απαντούσε: «Έκανα προσευχή και μετά άρχισα να σκέπτομαι αυτόν τον καλό λογισμό: «Μεγάλος ο Σταυρός, μεγάλη η Ανάσταση μεγάλη η συμμετοχή στα Πάθη του Κυρίου». Και μετά τον καλό λογισμό, ήρθε η δρόσος του Αγίου Πνεύματος, ο καρπός δηλαδή.
Μια άλλη φορά ανέφερε σε πνευματικό του παιδί ότι χάρηκε πολύ όταν έμαθε ότι πάσχει από λέπρα: «Χάρηκες;», απόρησε εκείνος. «Ναι με γέμισε απέραντη χαρά, γιατί, όσο πιο μεγάλη η ασθένεια, τόσο πιο μεγάλος Σταυρός, τόσο πιο μεγάλη Ανάσταση. Και είπα: «Πω, πω, Θεέ μου, μεγάλο δώρο μου έδωσες. Σε ευχαριστώ Χριστέ μου, που μου έδωσες τόσο μεγάλο σταυρό. Θα έχω μαζί Σου μεγαλύτερη συμμετοχή στα Πάθη Σου, αλλά και πιο μεγάλη συμμετοχή στην Ανάστασή Σου!». Αυτό θα πει πνευματική λεβεντιά και αρχοντιά να πονάς αλλά να αντλείς δύναμη εμπιστευόμενος το Χριστό.
Με την ίασή του, αντί να αποχωρήσει, επέλεξε να μείνει και να γίνει ο θεραπευτής των ψυχών και των σωμάτων εκείνων που υπέφεραν. Αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία των πιο αδύναμων. Επέστρεψε όμως εδώ στα ηγιασμένα αυτά χώματα, οδηγούμενος από την Παναγία μας, για να θεραπευτεί. Να θεραπευτεί από μια άλλη σκλαβιά ακόμα πιο ισχυρή, την κατάληψη του πονηρού την οποία υπέστη στα σκαλιά του Λοιμωδών ένεκεν μια κούφιας ευχαρίστησης όπως λέει ο ίδιος και δαιμονίστηκε. Εδώ όμως είδε την αγκαλιά της Παναγίας μας και Εκείνη να του λέει «έλα παιδί μου στο σπίτι μου και εγώ θα σε κάνω καλά», όπως και έγινε. Αυτή η θεραπεία, που συντελέστηκε εδώ αδελφοί μου, στέκεται η αφορμή για αυτήν την ιερή ημέρα, του εγκαινιασμού του ναού του Άγιου Ευμενίου του Νέου.
Και αφιερώνουμε αυτόν το Ναό σε έναν μεγάλο Άγιο, ο οποίος μας δείχνει, μέσα από το βίο του, πως η αγάπη, η ελπίδα δυναμώνουν την πίστη και μπορούν να μετατρέψουν τον πόνο σε ταξίδι πνευματικής θεραπείας. Μας δείχνει πως η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στην αγάπη προς το Θεό. Είναι αυτή η αγάπη που μας καλεί ο Άγιος να λέμε στις προσευχές μας: «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, βοήθησε με να σε αγαπώ πάντοτε περισσότερο από όλο τον κόσμο, περισσότερο από τον εαυτό μου και να μην χορταίνω να σε αγαπώ».
Μια αγάπη που πληρώνει (ικανοποιεί – γεμίζει) την καρδιά και την πλημμυρίζει από χαρά. Χαρά που δεν είναι απλώς μια αίσθηση, αλλά μια στάση ζωής, που αντλείται από τη βαθιά εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού.
Σήμερα ο Άγιος Ευμένιος μας καλεί στη χαρά του.
Καθώς εγκαινιάζουμε αυτόν τον ιερό χώρο, ας εμπνευστούμε από το παράδειγμα του Αγίου Ευμενίου. Ας κρατήσουμε τη χαρά και το γέλιο του ως φάρο φωτός στη ζωή μας, αναγνωρίζοντας ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στην αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Αυτή η θεία αγάπη, η θεία χαρά που ο Άγιος Ευμένιος διέχεε με κάθε του λόγο και πράξη, γελώντας ακόμα και στα πιο δύσκολα γεγονότα. Αυτό το γέλιο δεν ήταν απλώς μια έκφραση αισιοδοξίας αλλά μια βαθιά πνευματική αντίληψη ότι όλα είναι υπό τη Θεία Πρόνοια.
Κοιτάξτε την εικόνα του Οσίου Ευμενίου. Χαμογελάστε του και αφήστε την εικόνα του τον Άγιο, να σας εμπνεύσει για μια ζωή γεμάτη χαρά. Η εσωτερική γαλήνη και η αγάπη που εκπέμπει, μπορούν να γίνουν πηγή δύναμης και αισιοδοξίας στην καθημερινότητά μας, με κάθε χαμόγελο, ο Άγιος Ευμένιος στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας και ενθάρρυνσης, δείχνοντας ότι η χαρά είναι προσιτή σε όλους, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις που έρχονται στη ζωή μας.
Με την ευλογία του Αγίου Ευμενίου και την πνευματική μας ανανέωση, ας είναι αυτός ο ναός φάρος, πίστης και αγάπης, αποτελώντας ένα ζωντανό σημείο συνάντησης για όλους εμάς που αναζητούμε την ειρήνη και τη χαρά μέσα στην αγκαλιά του Θεού «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, βοήθησε με να σε αγαπώ πάντοτε περισσότερο από όλο τον κόσμο, περισσότερο από τον εαυτό μου και να μην χορταίνω να σε αγαπώ».
Ας προσφέρουμε και εμείς αγάπη και στήριξη στους συνανθρώπους μας, μεταφέροντας την αγάπη που εξέπεμπε ο Άγιος Ευμένιος στις σχέσεις και στις καθημερινές μας ενέργειες.
Μετά από αυτές τις σκέψεις απευθύνομαι προς τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας το Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριο τον ακάματο εργάτη του καρποφόρου αμπελώνος του Χριστού, τον ευλογούντα και αγιάζοντα ημάς και Σας εκφράζω Σεβασμιώτατε, μέσα από την καρδιά μου τις θερμές μας ευχαριστίες για την στοργική αγάπη και συμπαράσταση την οποία καθημερινά μας προσφέρετε αλλά και τη χαρά που μας δίνετε με τα εγκαίνια τα οποία επιτελείτε σήμερα και ευλογείτε αυτό το έργο και βάζετε ένα ακόμα χρυσό κρίκο αυτής της πνευματικής μεγάλης κληρονομιάς αυτού του τόπου. Αγιάζοντας σήμερα ένα θυσιαστήριο στο όνομα του Αληθινού θεού και προς τιμή του Αγίου Ευμενίου του Νέου διατρανώνετε την συνέχεια αυτής της μεγάλης θαυμαστής, πνευματικής, ευωδιαστής, πορείας και παρουσίας αγίων ασκητών και πατέρων αυτού του τόπου των Αστερουσίων Ορέων. Είθε οι πρεσβείες τους να Σας συντροφεύουν στον αγώνα και το έργο που καταβάλετε προς δόξαν της Εκκλησίας μας.
Επίσης ευχαριστούμε τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Ιωακείμ Καρανδινό Πρωτοσύγκελο της Ι. Μητροπόλεώς μας που είναι κοντά μας και διακόνησε ετοιμάζοντας τα των ιερών Εγκαινίων.
Ευχαριστώ όλους του Σεβαστούς πατέρες που βρίσκονται σήμερα εδώ, καθώς και τους αγαπητούς Άρχοντες του τόπου μας που πάντοτε αγαπούν και στηρίζουν το Μοναστήρι μας. Ευχαριστούμε τον Δήμαρχο Γόρτυνας κ. Μιχαήλ Κοκολάκη που είναι παρών σήμερα και που ποικιλότροπα στηρίζει το Μοναστήρι μας.
Επίσης ευχαριστώ όλους εσάς τους εγγύς και τους μακράν, άπαντες τους αγαπητούς αδελφούς, που ήρθατε με χαρά σήμερα για να τιμήσετε τον Άγιό μας.
Είναι όμως ανέκφραστη η συγκίνηση μας και ασυγκράτητα τα αισθήματα της χαράς μας, για ότι οικονόμησε ο Άγιος δια εκλεκτών προσώπων που ενέπνευσε ώστε να οικοδομηθεί, να ευπρεπιστεί και ένα καλλωπιστεί αυτός ο χώρος και αναφέρομαι σε εκείνους οι οποίοι πρόσφεραν πολλά ή λίγα, που όμως ήταν ικανά για να φέρουν αυτό το αποτέλεσμα.
Και ευχαριστούμε τον εκπονήσαντα την αρχιτεκτονική μελέτη για τη διαμόρφωση αυτού του χώρου σε ναό αφιερωμένο στον Άγιο Ευμένιο το Νέο τον κ. Βαγγέλη Κουτάντο ο οποίος είναι και συγγενής του Αγίου και τον οποίο ευχαριστούμε για τη δωρεά αυτή και παρακαλούμε τον Άγιο όπως εκείνος σχεδίασε τον Ναό του, να του σχεδιάσει μια ευλογημένη πορεία χαρίζοντάς του κάθε ευλογία και αγαθό στην ζωή αυτού και της οικογένειάς του.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον κ. Οδυσσέα Τσαμαντιώτη τον εργολάβο που ανέλαβε αυτόν τον Ναό και που φιλότιμα εργάστηκε μετά του εκλεκτού συνεργείου του να φέρουν εις πέρας αυτό το όμορφο αποτέλεσμα, αφού αυτό το χάλασμα το μετέτρεψαν μια πνευματική όαση που στο εξής θα ξεδιψά και θα δροσίζει κάθε ψυχή. Τους ευχαριστώ για όλο τον κόπο και την άψογη συνεργασία που έχουμε σε όλες τις δραστηριότητες της Μονής που τον αφορούν και εύχομαι ο Άγιος να τους ευλογεί όλους. *
Ευχαριστώ τον κ. Νικόλαο Φουκάκη από τον Πανασό που με πολύ φιλότιμο εργάστηκε για την διαμόρφωση αυτού του χώρου με τις χωματουργικές εργασίες που πραγματοποίησε. Ο Άγιος να ευλογεί αυτόν και τους οικείους του. *
Στρέφω το νου μου στον Καναδά στον κ. Κωνσταντίνο Γκουγκούλια οποίος για άλλη μια φορά συμπαραστάθηκε σ’ αυτό το έργο του Αγίου Ευμενίου όμως και εκλεκτοί αδελφοί συντοπίτες μας που βρίσκονται σήμερα εδώ όπως ο Κρουσταλάκης Νικόλαος με τη σύζυγό του Αφροδίτη οι οποίοι πρόσφεραν ικανά για την ολοκλήρωση του ναού αλλά και για την επίπλωσή του.
Επίσης αναφέρουμε και ευχαριστούμε κι άλλους αδελφούς οι οποίοι προσέφεραν κανδήλια, στασίδια, ιερά σκεύη κι άλλα λειτουργικά είδη, την έκδοση παρακλήσεων και αγιογραφιών στο Ναό και αυτή είναι: η Σοφία Πολιτίδου, ο Ιωάννης Χριστόπουλος, η Ελισάβετ Καπογιάννη, ο Γεώργιος Χαραλαμπίδης, η Γεωργία Χαροκόπου, η Μαρία Παντεχάκη, η Πόπη Μπρόκου, ο Κωνσταντίνος και η Ελένη Καραδημητρίου, ο Βασίλης Μπελαντής, ο Βουδάσκας Αντώνιος, ο Τσικανδυλάκης Χαράλαμπος, ο Ζαχαριουδάκης Ιωάννης, η Άρτεμις και Κυριακή Λιδατάκη, η Ευθαλία Καλεντάκη και Γεώργιος Παπουτσάκης και τέλος ο Ιωάννης Κοκολάκης και ο Δήμαρχός μας Μιχαήλ Κοκολάκης.
Εξαιρετικά δε σήμερα τιμούμε και ένα ακόμα πρόσωπο που εργάστηκε επίπονα εδώ για πολλά χρόνια και ανέπλασε όλο τον περιβάλλοντα χώρο τον κ. Νικόλαο Σκοντράνη αλλά και άλλους πολλούς, αφανείς αδελφούς μας που εμπιστεύτηκαν την προσπάθειά μας και ήρθαν αρωγοί στο ταπεινό αυτό έργο .
Πως να παραλείψω και όλους εκείνους οι οποίοι αυτές τις μέρες δαπανήθηκαν στην προετοιμασία αυτών των εγκαινίων όλους τους κοπιώντας αδελφούς και τους προσφέροντας πολλά από τα εδέσματα τα οποία θα προσφερθούν σήμερα.
Ο Θεός με τις πρεσβείες του Αγίου Ευμενίου να χαρίζει εκατονταπλασιασμένες δωρεές και ευλογίες στη ζωή όλων και να μας αξιώσει της σωτηρίας μας.
Αγαπητοί μου αδερφοί, καθώς θα αποχωρείτε σήμερα από αυτό το ιερό μέρος, σας παρακαλώ να κρατήσετε αυτή τη χαρά, χαράξτε το χαμόγελο του Αγίου στις καρδιές σας.
**Αυτό το σημείο εκ παραδρομής παραλείφθηκε κατά την ομιλία, όμως είναι τόσο αναγκαίο να ειπωθεί γιατί συμπληρώνει την όμορφη και συλλογική εργασία που επιτεύχθηκε.
Μέσα σε ιδιαίτερα πανηγυρικό κλίμα τελέστηκε το Μ. Σάββατο το πρωί ο Εσπερινός με τη Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου καθώς και η Αναστασιμη Θεία Λειτουργία το Μ. Σάββατο το βράδυ. Το Μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα τελέστηκε ο Εσπερινός της Αγάπης όπου αναγνώστηκε το Ιερό Ευαγγελίο σε διάφορες γλώσσες. Εκ της Ι.Μ.Κ 
