Η εμφάνιση της Παναγίας στο γέροντα Αναστάσιο
Ένα βράδυ στο κελί του ο μακαριστός γέροντας Αναστάσιος έκανε τον κανόνα του. Ξαφνικά άνοιξαν οι τοίχοι και η οροφή και το κελί του μεταβλήθηκε σε ένα απέραντο χώρο. Κοιτάζοντας ξαφνιασμένος το παράξενο γεγονός άρχισαν να έρχονται από μακριά κάποιες γυναίκες οι οποίες ήταν λαμπρές και στολισμένες με σωφροσύνη. Ο Γέροντας παρακολουθούσε εκστατικός την ιερή πομπή μέχρι που κάποια από τις σεμνές αυτές γυναίκες τον πλησίασε και του είπε να περιμένει γιατί θέλει να τον συναντήσει κάποια που είναι συγγενής του. Τότε άρχισε να παρακολουθεί κάθε μία από τις ιερές αυτές γυναίκες προσπαθώντας να αναγνωρίσει ποια μπορεί να είναι αυτή.
Στο τέλος της πομπής, υπήρχε στο κέντρο μια γυναίκα που διέφερε πολύ από τις υπόλοιπες, λουσμενη στο φως με τα χέρια απλωμένα στον ουρανό η οποία σταμάτησε μπροστά του. Τότε ο γέροντας με μεγάλη συστολή την πλησίασε και της είπε: Ποια είστε; Εκείνη του απάντησε. Εγώ είμαι η Έγκορφος. Τότε ο ταπεινότατος γέροντας της απάντησε ότι τότε δεν θα είμαστε μάλλον συγγενείς γιατί εγώ είμαι άκορφος. Εννοώντας ότι βρίσκεται πάντα χαμηλά.
Ο γέροντας Αναστάσιος δεν μας αποκάλυψε ποτέ πώς συνεχίστηκε αυτή η ιερή συνομιλία. Μόνο εξηγούσε πως η Θεοτόκος είναι Έγκορφος ως κορυφή της δημιουργίας του Θεού και επειδή έφερε τον ίδιο τον Θεό στον κόρφο της. Μας παρακαλούσε δε όσο καιρό βρισκόταν κοντά μας να φτιάξουμε μια εικόνα με την Παναγία δεομένη στον ουρανό και να την ονομάσουμε Έγκορφο και ο ίδιος είχε μια μικρή εικόνα παρόμοια στο κελί του που είχε ζωγραφίσει για αυτόν κάποια πνευματική θυγατέρα του.
Ἀπόδειξη τό γεγονός ὅτι ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης διδάχθηκε ἐκεῖ τή νοερά προσευχή ἀπό τόν ἀσκητή Αρσένιο, τήν ὁποία καί δίδαξε ὁ ἴδιος στη συνέχεια στον Ἄθωνα (Ἅγιον “Oρoς). Ορατές μαρτυρίες τοῦ ἐρημητισμοῦ τῶν Ἀστερουσίων εἶναι τά μέχρι σήμερα σωζόμενα ἀσκητήρια, τά ὁποῖα εἶναι παντοῦ ἐγκατεσπαρμένα. Τήν ἐποχή τῆς Ενετοκρατίας τά Αστερούσια ὀνομάζονταν « Ερημούπολη». Η γεωγραφική απομόνωση
τῶν ἐρημιτῶν καί ἡ ὁλοκληρωτική τους αποταγή από καθετί τό ἐγκόσμιο δέν ἐνδιέφερε τὴν ἐξουσία τῶν κατακτητῶν Ἐνετῶν καί κατόπιν Τούρκων, διότι ἁπλούστατα δέν ἔκαναν οἰκονομικές συναλλαγές, οἱ ὁποῖες ὁπωσδήποτε μαρτυροῦνταν στο Δουκικό Ἀρχεῖο τοῦ Χάνδακα ἢ ἀργότερα στο τουρκικό ἀρχεῖο τοῦ Ἡρακλείου. Αὐτός ὁ τρόπος Μοναχικής ζωῆς προτιμήθηκε καί εὐδοκίμησε, γι’ αὐτό καί στά ἀνατολικά Αστερούσια δεν χτίστηκαν μεγάλα Μοναστικά κέντρα.
Ο Γέροντας Παΐσιος αν και δεν επισκέφτηκε ποτέ την Κρήτη αγαπούσε ιδιαίτερα την Ιερά Μόνη Κουδουμά. Όταν κοιμήθηκε ο γέροντας άφησε στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη Σουρωτή την Διαθήκη του όπου έγραφε τα μοναστήρια που θα έπαιρναν ευλογία τμήμα από τα λείψανα του Αγίου Αρσένιου. Από τα πρώτα μοναστήρια που συμπεριλάμβανε η Διαθήκη αυτή ήταν και η Ιερά Μονή Κουδουμά. Το 2002 μετά από μια επίσκεψη του ηγούμενου Άρχιμ. Μακαρίου Σπυριδάκη στο μοναστήρι στην Σουρωτή το μοναστήρι έστειλε τμήμα από τα Αγία λείψανα του στο Κουδουμά. Ας έχουμε όλοι τις πρεσβείες του
στη μνήμη του Απ. Παύλου στη θέση παλιάς βασιλικής, πάνω σε λόφο νότια του σύγχρονου λιμανιού. Δίπλα από τον ναό υπάρχει σπηλιά στην οποία σύμφωνα με την παράδοση έμεινε ο Απόστολος των Εθνών. Πηγή:unescositesincrete.gr
λόγο του Ζαχαρία, ο οποίος είπε: «Και συ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση· προπορεύση γαρ προ προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού, του δούναι γνώσιν σωτηρίας τω λαώ αυτού, εν αφέσει αμαρτιών αυτών δια σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οις επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους επιφάναι τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις, του κατευθύναι τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης» (Λκ. 1, 76-79).
Το γεγονός αυτό τον εξόργισε πολύ και γι’ αυτό διέταξε να σκοτώσουν τον πατέρα του, τον Ζαχαρία. Η μητέρα του, αφού έμαθε ότι οι στρατιώτες ψάχνουν το παιδί, το πήρε και πήγε μαζί του σε μία έρημη ορεινή περιοχή. Αφού έζησαν λίγο καιρό εκεί η μητέρα του πέθανε και ο μικρός Ιωάννης έμεινε μόνος του στην έρημο.
Για αυτόν ακριβώς το σκοπό, να προετοιμάσει δηλαδή την οδό για τον Κύριο και τον Σωτήρα μας τον Ιησού Χριστό, προοριζόταν ο μεγάλος Του Πρόδρομος.
